czwartek, 4 marca 2010
Wspomnienie nad trumną
Nad moją trumną z dębu
Nie trzeba teraz lamentu
Żale cierpienia i bale
Przeminęły jak pierwsze kochanie
Niech nad moim grobem stanie ksiądz
I czyni swą powinność
Gdy już odejdą wszyscy
Zostanę czysty
Leżąc jak głaz na ziemi
Nie będę nikomu potrzebny
I już za parę lat
Nikt nie wspomni mnie z Was
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
nie o tobie pierwszym nikt nie wspomni. takie czasy. na wawelu cie nie położą
OdpowiedzUsuńkiedy ci wierszokleci wreszcie wylecą z tego internetu
OdpowiedzUsuń