Kiedy miłość przemija

Ile razy słyszeliśmy już zapewnienia będę Cię kochał/a do końca życia?

Ile z tych obietnic zostało dotrzymanych. Znam niewiele osób, które nadal trwają w tych zapewnieniach. Choć przyglądając się im bliżej, trudno powiedzieć czy po 30, 40 latach to nadal jest miłość czy już tylko przyzwyczajenie i obawa czy poradzę sobie sam/a w obecnym świecie beż tej drugiej osoby.

Nie wierzę w bajki o dwóch połówkach jabłka, jajka czy wódki.
Trudno mi sobie wyobrazić, że gdy spotyka się tą swoją wymarzoną/wymarzonego to jest to jedyna/y na całym świecie, i albo się uda albo czeka nas samotność.


Związek to sztuka kompromisu, nawet za cenę utraty części własnego ja/ego czy jak go tam zwał.
To sztuka bycia ze sobą pomimo, a nie ponieważ. Jeśli uda nam się poświęcać dla tego drugiego, to związek trwa, nawet od czasu do czasu przypominając tą osławioną miłość. Bo miłość to nie uczucie, miłość to czyny.
Nie da się wymuszać miłości, żądać dowodów takich czy innych. Miłości trzeba się uczyć latami.

Ci, którzy nie są w stanie zrezygnować dla związku, kończą go skokiem w bok, czy w inny sposób.

A miłość, ta która zaczynała wspólny związek, kiedyś mija lub przynajmniej się zmienia. I zanim zacznie się angażować w jakiś związek, należy o tym pamiętać.

Miłości najlepiej służy czas. Im go więcej jej damy, tym bardziej możemy być pewni, że ta nasza miłość to jednak jest to na co czekamy te parę czy parędziesiąt lat.